Пошукi шчасця "Трывожнае шчасце"

Першую аповесць “непаўторая вясна” можна назваць гімнам юнацкаму каханню.

Закаханыя студэнты адчуваюць ўсе пачуцці, якія ўласціва кахання: і каханне, і нянавісць, і рэўнасць, і сяброўства. І хоць Пётр і Аляксандра любілі адзін аднаго моцна, але ў аднолькавых сітуацыях, яны сябе паводзілі па-рознаму. калі за Сашам заляцаўся мясцовы настаўнік, нават маці яго прыйшла прасіць ажаніцца за ім, Саша прыняла гэта іранічна. Але ў гэты ж час Пеця сустрэўся са свой даўняй сяброўкай, яна да яго адчувала, гэтак жа як і настаўнік да Сашы, сімпатыю. Саша настаўніку адмовіла, А Пеця нет ... Якая ж гэтая любоў? У Пеця было спакус і ён яму паддаўся. У адной кніжцы я прачытала: “... Адзіны спосаб пазбавіцца ад спакусе - саступіць яму. ... Зграшыў, чалавек пазбаўляецца ад пабуджаны да граху, бо осществление - гэта шлях да ачышчэння.” Можа па такім законам жыцця і жыў Пеця. Але ён сам сцвярджае, што ён не такі, як усе. А вядзе як маса людзей. Хочуць, значыць робяць. Але ў чалавека, акрамя жаданняў, ёсць яшчэ і абавязак, і адказнасць. Не дарма кажуць “мы ў адказе за тых каго прыручылі”. Я дмаю, што Саша таксама думала пра гэта настаўніка, але ў яе быў муж ... Як яна, прыстойная жонка будзе змяняць мужу. Найвялікшыя грахі нараджаюцца ў мозгу, але многія з іх не здзяйсняюцца благодоря прыстойнасці людзей, такіх як Саша. Саша сама не зрабіла подласць па адносінах да яе мужу і па адносінах да сябе, ды і яшчэ яна прабачылі Пецю, таму што любіла. А любімаму можна ўсё дараваць. Далей яны жылі ў міры і любові. Пеця памыліўся, але зразумеў сваю памылку, і больш не паддаваўся сваім жаданням. Ва ўсіх казках перамагае дабро, і тут перамагла любоў. Навошта ж тады аўтар ўводзіць гэты эпизот сустрэча Пятра і Любы? У першай частцы гэта была адна сустрэча, і больш менш, але бяскрыўдная, але Пеця ўсё роўна пнял, што робіць не так, ён змяніў сваёй жонцы. Але калі б зазірнем крыху далей чым першая частка, то Пеця яшчэ шмат разоў сустрэнецца з Любы, і ўжо зменіць жонцы па-сапраўднаму. Я лічу, што аўтар увёў гэтую першую сустрэчу Пятра і Любы, што б паказаць, якой гэтая Пеця. Ён наступае на адны і тыя ж граблі. Але калі б ён быў разумным, то ён ніколі б не паддаўся свайму простаму мужчынскаму жаданні. Ён з-за гэтага мог страціць такую жанчыну. Але кажуць, што погоу ў доме робіць жанчына, саша захавала свой дом, сваю сям`ю. А Пеця, вядома ж, быў рады гэтаму, таму што такі годных, як Саша вельмі мала. Аўтар паказаў нам двух жанчын у жихни Пятра, і на колькі яны былі розныя. І тут нават думаць не трэба было, каб прадказаць з якой ён застанецца. Сям’я - гэта стабільнасць, якая заўсёды патрэбна, тым больш у гады і пасля вайны. аўтар паказаў нам на колькі розная сіла пачуццяў, хоць Пеця больш паказваў волі любоў, і крыўдзіўся калі саша была трохі холождна або безрзлична, як здавалася яму. Але аўтар паказаў, што каханне Сашы мацней за ўсё. Пеці было добра з ней, ёй таксама. Яны ж прывыклі да адзін аднаму. Яны хоць людзі на розных берагах, але яны пабудавалі мост, дужы і трывалы, мост сваіх отношейний. Яны прайшлі праз шмат перашкод, але выержали гэта. І зараз, у мірны час, калі іх ёсць і дачку, і любвоь, яны найдут ўзаемаразуменне і будуць жыць доўга і шчасліва, успамінаючы ўсе эт як сон ...