Раніца ў лесе

Была ціхая летняя раніца. Яшчэ не паспела забрацца высока сонца. Яно пералівалася мільёнамі агеньчыкаў у роснай мураве, на палянах, паблісквала на вільготных лісціках бяроз, рассыпалася залацістымі плямамі праз лапкі ялін, праз купчастыя верхавіны хвой. А калі сонца трапляе на спелыя чырвоныя ягады, яны гараць, як камяні-самацветы. І пах ад іх ідзе далёка-далёка — праз лес, балота і да самай лясной дарогі. Мне здаецца, што ягады пахнуць летам, сонцам, зялёнаю муравою палян. Чым толькі яны не пахнуць.