Што такое сапраўднае шчасце?

Не шукай ты шчасця, долі
     на чужым, далёкім полі...
     Янка Купала
     
     Што такое сапраўднае шчасце? Немагчыма даць адназначны адказ на гэтае пытанне. Адно я ведаю ладна: толькі жывучы на радзіме, чалавек можа адчувадь сябе сапраўды шчаслівым. А радзіма для кожнага чалавека звязана з зямлёю, на якой ён жыве, з роднай моваю, з сімвалам Беларусі — журавамі.
     Здаецца, звычайныя словы... А колькі ў іх глыбокага сэнсу. Відаць, і мне ўласціва адчуванне «хоць маленькай еднасці» з радзімай.
     Зямля... Напэўна, непарыўнай сувяззю злучана я з ёй ад нараджэння, бо, як і тых журавоў у творы, не вабіць мяне «вырай» настолькі, каб затрымацца там назаўсёды. Таму не магу не пагадзіцца са словамі У. Саламахі, што «змрочна будзе кожнаму пры чужым сонцы без сваёй зямлі і неба».
     Мы ведаем, што асаблівую тугу па Радзіме адчуваеш на чужыне. Ты сумуеш па родных людзях, па роднай гаворцы. І менавіта тут пачынаеш разумець, як моцна твае карані ўраслі ў тую зямлю, дзе ты нарадзіўся, дзе першы раз пачуў родную мову з вуснаў маці. Я лічу, што ў свеце вельмі мала такіх людзей, якія апынуўшыся на чужыне, не сумавалі б па родным краі. «Матчынай зямлі карэнне ніколі не адпусціць нас». Так, яно будзе клікаць цябе да той пары, пакуль ты не вернешся і зноў не адчуеш пах роднага паветра, не пабачыш сваё неба і сонца, не пачуеш радасны клёкат журавоў, якія вяртаюцца на радзіму.
     Журавы... Для мяне гэта не толькі сімвал роднай зямлі, бо яшчэ ў дзяцінстве ад назірання за імі мне станавілася радасна-пяшчотна. І не толькі таму, што журавы былі надта блізка, але, мабыць, і таму, што гэтыя птушкі ўспрымаліся як часцінка роднай зямлі, як яе жыхары, якія, здаецца, нават размаўляюць на роднай мове. І таму ў сэрцы кожнага чалавека да самай старасці жывуць гэтыя тры рэчы: зямля, мова і журавы.
     Трымайся заўсёды сваёй роднай зямлі, і тады ты будзеш шчаслівы. І я ўпэўнена, што народ Беларусі нарэшце знойдзе сваё шчасце, і дапамогуць нам у гэтым чароўная моц роднай зямлі і роднае слова.
     Слова... Яно яднае мяне з зямлёй, бо гэта сувязь мая з далёкімі продкамі, што жылі на ёй і ўклалі ў слова сваю жыццёвую мудрасць.