Биографии белорусскиx писателей - Нікіфаровіч Ванкарэм - Вариант 1

Вариант 1

Нікіфаровіч Ванкарэм, нарадзіўся 15.11.1934 г. у г. Менску ў сям'і настаўніка.

У 1957 г. скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Працаваў рэдактарам мастацкай літаратуры Дзяржаўнага выдавецтва БССР. З 1965 г. - старшы рэдактар, з 1976 г. - загадчык аддзела Галоўнай рэдакцыі літаратурна-драматычных праграм Беларускага тэлебачання. З 1983 г. - памочнік галоўнага рэжысёра па літаратурнай частцы Тэатра-студыі кінаакцёра пры Дзяржкіно БССР, з 1987 г. - кіраўнік літаратурна-драматычнай часткі Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы. Сябра СП СССР з 1972 г.

Узнагароджаны балгарскім ордэнам Кірыла і Мяфодзія.

Пачаў выступаць у друку з 1958 г. як літаратурны крытык. Артыкулы, прысвечаныя літаратурным узаемасувязям Беларусі з замежнымі краінамі, сабраны ў кнігах «Усяму свету - свой дар» (1973), «Дарогі ў шырокі свет» (1979).

Працуе таксама ў галіне мастацкага перакладу. З балгарскай мовы на беларускую пераклаў аповесці К.Грыгорава «Танча з Гарацвета» (1961), К.Калчава «Закаханыя птушкі» (1964), «Люба» (1984), раман Г.Караславава «Нявестка» (1966), анталогію балгарскага апавядання «Скарб» (з Н.Гілевічам, 1967), аповесць Г.Угарава «Кліча Радопскі бор» (1972), кнігу С.Паптонева «Беларусь - белая балада» (з Р.Барадуліным, 1979), анталогію гумарыстычнага апавядання «Адпачынак з байкапісцам» (1980), аповесць Г.Мішава «Матрыярхат» (1981), аповесці С.Паптонева «Спачатку быў хлеб», Слава Х. Караславава «Такая любоў», Ц.Іярданава «Выпадковы стрэл», уключаныя ў зборнік «Такая любоў» (1987), кніжку гумару «Усмешкі на старых фотаздымках» (1990), асобныя п'есы Д.Асенава, Л.Мілевай, В.Пятрова, С.Страціева, С.Цанева, Х.Бойчава. На расейскую мову пераклаў зборнік «Габровские улыбки» (1968) і «Улыбки друзей» (1981). Пераклаў таксама п'есы А.Арбузава «Мой бедны Марат» (1965), І.Малеева «Надзежда Путніна» (1988) і С.Злотнікава «Вар'яцкае жыццё» (1989), пастаўленыя ў тэатры імя Я.Купалы. Напісаў у сааўтарстве з В.Раеўскім п'есу «Страсці эпохі» па матывах незавершаных раздзелаў рамана І.Мележа «Завеі, снежань» (пастаўлена ў 1989).

Аўтар сцэнарыяў дакументальных і тэлевізійных фільмаў «Помнікі не маўчаць» (1971), «Дом Макаравых» (1975), «Такая ў зямлі песня» (1978), «Паэзія Янкі Купалы» (1982), «Верыць сэрцам у Перамогу» (1985), «Паэзія Рыгора Барадуліна» (1988), «Лінія лесу» (пра С.Станюту, 1990), інсцэніровак для Беларускага тэлебачання па творах А.Куляшова, І.Мележа, А.Кулакоўскага, І.Пташнікава, Р.Барадуліна і інш.