Паўлінка і Якім Сарока - носьбіты лепшых маральных якасцей беларускага народа

“Паулiнка” – гэта сацыяльна-батывая камедыя. Асноyны канфлiкт п’есы грунтуецца на сутыкненнi дэмакратычнай моладзi з носьбiтамi старога укладу жыцця.

Гэты канфлiкт адметны тым, што гэта не канфлiкт “бацькоу i дзяцей”, а барацьба розных сацыяльных сiл. Дэмакрат Якiм Сарока i шляхцiц Сцяпан Крынiцкi процiстаяць у п’есе, як ворагi, як людзi зусiм розных палiтычных перакананняу. Паулiнка – маладая дзяучына, дачка Крынiцкiх, якая кахае Якiма. Але бацька хоча, каб яна выйшла замуж за Адольфа Быкоускага. Гэта таксама малады шляхцiц, але ён не прызнае сваю родную культуру, называе яе “мужыцкай”: “Фi! Я такiх мужыцкiх танцау не гуляю.” Якiм жа з Паулiнкай прытрымлiваюцца роднай культурай. Яны хочуць новых парадкау, усяго новага i светлага. Таксама аутар у гэтай камедыi высмейвае грубыя норавы, пустую ганарлiвасць, пошласць i коснасць адсталай засцянковай шляхты. Сцяпан Крынiцкi, Пранцiсь Пустарэвiч, Адольф Быкоускi – тыповыя прадстаунiкi гэтай шляхты. Iх вобразы раскрыты вельмi праудзiва, надзелены непауторынымi iндывiдуальнымi рысамi.

Чаму ж Паулiнка i Якiм Сарока – носьбiты лепшых маральных якасцей беларускага народа? У гэтай камедыi галоунымi героямi з’яуляюцца менавiта Якiм Сарока i Паулiнка. Гэта перадавыя людзi беларускай вёскi. Яны пратэстуюць супраць старых парадкау, супраць пошласцi шляхецкага быту, змагаюцца за сваё асабiстае шчасце, iмкнуцца да новага жыцця. Менавiта па гэтаму Паулiнка i Якiм Сарока – носьбiты лепшых маральных якасцей беларускага народа.